Park Narodowy Zaamin

Po nocy w koszmarnie sowieckim hotelu w Dzzigzakh (tak musialo byc u nas 40 lat temu, jak babcie kocham), ruszamy do chwalonego przez wszystkich Uzbekow Parku Narodowego Zaamin, gdzie znajduja sie gory Turkiestan.

Padlo na Zaamin, gdyz promowane w przewodnikach gory Nurata, centrum uzbeckiej ekoturystyki, byly zupelnie nieznane lokalsom, ergo, pewnie stargetowane glownie na napakowane moniakami wycieczki francuskie, oui, oui!
A Zaamin... Aaaach, Zaamin, budzil zachwyt wszystkich napotkanych ludzi jako dziewicze miejsce, dobre dla zdrowia, i jeszcze przepiekna 'priroda" na dokladke. Wot, mala Szwajcaria.

Postanawiamy tez zlekcewazyc wymagane rejestracje, i tym samym zaryzykowac deportacje :D. Nooo i dla odmiany poprzebywac w najbardziej luksusowej daczy, jaka udaje nam sie znalezc. Goracy prysznic po gorskiej wedrowce bedzie jak znalazl:)

Na miejscu okazuje sie jednak, ze dacza wprawdzie pikna, ale gotowac musimy sami, gdyz aprowizacyjnie wies zaopatrzona kiepsko, zeby nie powiedziec wcale. Idziemy na mini-mini-mini-bazar z niczym i zastanawiamy sie, jakby to z NICZEGO ugotowac COS. Kupujemy ziemniaki i marchewke, ktore, jak twierdzi Malwina, wygladaja 'ekologicznie'. "Ekologiczny", znaczy "pelno dziur niewiadomego pochodzenia":)

Straznik parku, ktory zostaje naszym samozwanczym opiekunem, pokazuje nam fajne miejsce na krotki spaceros, a wlasciwie, to on moze z nami pojdzie, bo ma troche czasu.
Kaze nam isc jeden, ale tylko JEDEN kilometr pod gorke (bo tam pogranicznicy z automatami, w koncu Tadzykistan tuz tuz), a te pol godziny na nas na dole poczeka. No dobra, idziemy, idziemy, teoretycznie jeden kilometr juz mija, ale tu jeszcze jest kawalek do szczytu, moze podejdziemy zobaczyc, co za gorka? Na szczycie przepieknie, cyk, foto, i szybko nazad, bo straznik czeka.

Na dole strzaly, ale straznik nie reaguje, wiec zakladam, ze to nie my jestesmy celem:). Pocziemu strzelaja? Wilki podchodza...A pocziemu tylko jeden kilometr moglysmy isc? Aaaaa, bo tam MINY...

Gdzie kucharek...

Miny (tu: wyraz twarzy) nam zrzedly - to nie mogl facet mowic tak od razu? Wiadomo przeciez, ze jak Polakowi powiesz jeden kilometr to pojdzie trzy, bo liczyc nie umie...

Pogranicznicy z automatami, wilki, miny, niedzwiedzie, chyba przewodnika na jutrzejsza calodniowa wedrowke zabrac mus.

Kocham ten kraj

Za tamta gora, bez rzeki, juz Tadzykistan